Kijk eens in je hart.

De bijbel zegt dat je hart de bron is van je leven. Hierbij denk ik aan een waterbron die in je hart ontspringt. Het water spuit net als in een fontein omhoog en maakt op deze manier ook de naaste omgeving nat. Als dit proces zich zo in je hart voltrekt en als alles in de buurt ook nat wordt stel ik me zo voor dat dit de stroom is waar je voeding vandaan komt. De voeding die je nodig hebt om de bodem van je “eigen tuintje” vruchtbaar te maken en te houden. Je eigen stukje waar je goed voor mag zorgen. Een bloeiende tuin krijg je door een vruchtbare bodem.

Wat zegt dat over jou of mij? Ik denk dat het goed is om bij dit principe stil te staan. Ten eerste is het de bron waar alles mee begint omdat hij in je hart ontspringt. In de tweede plaats denk ik dat het ook goed is om stil te staan bij je eigen hart. Heb jij al eens de tijd genomen om in je binnenste te kijken en weet je wat er speelt in je eigen hart? Misschien ben je boos op iemand om wat hij of zij heeft gedaan. Misschien ben je gekwetst door iemand anders, ben je er zelf van overtuigd dat die ander daar schuld aan heeft en vind je dat je alle recht hebt om boos te zijn? Of is er wellicht toch iets anders aan de hand?

Zelf heb ik te lang geworsteld met de leugen in mijn hart dat ik niet goed genoeg zou zijn. Deze leugen had mij behoorlijk in zijn greep want ik dacht dit eigenlijk bij alles wat ik deed. Dit negatieve beeld van mijzelf droeg ik met me mee in mijn hart en was mijn basis geworden. Het heeft me lang in de greep  gehad, ik heb te lang in deze leugen geloofd. Hierdoor had ik mijn eigen waterbron in mijn hart vergiftigd.

Ik denk dat het goed is om te beseffen dat onze eigen hartgesteldheid direct in verbinding staat met wat wij zelf ook weer uitdragen. Boos zijn is bijvoorbeeld op zichzelf helemaal niet erg. De bijbel staat zelfs vol met voorbeelden over boosheid. Ik denk dat het goed is om je eigen grenzen te bewaken en boosheid is een emotie die ons hierbij helpt. Boosheid helpt ook om dingen te verwerken. Ik denk dat het een emotie is die hoort bij het leven. Maar is het goed om boos te blijven? Is dit niet zo dat je dan je eigen fontein in je hart als het ware vergiftigt? En zou het dan niet zo kunnen zijn dat in dat geval je eigen stukje grond onvruchtbaar wordt? 

Dit kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Er staat niet voor niets in de bijbel geschreven in Efeziërs 4:2 :

Wees nederig en vriendelijk, heb geduld met elkaar en verdraag vol liefde.

 

Een blij hart, geen verborgen agenda binnenin je, het is een groot cadeau voor jezelf. Gun jezelf dit. Neem eens een kijkje in je eigen hart. Wat zie jij?