Geloof, hoop en liefde….
Herken je dat gevoel wanneer ik het heb over jezelf niet goed genoeg vinden? Het gevoel dat je altijd tekort schiet. Je vergelijkt jezelf steeds met anderen, je hebt de lat voor jezelf hoog gelegd en hij lijkt maar niet lager te worden. Je eigen gevoel is ergens ver weg gezakt en je voelt zelf niet meer of je het nu wel of niet goed doet. De mening van andere mensen om je heen helpt je ook niet, het lijkt wel of iedereen commentaar heeft op hoe jij de dingen aanpakt. Niets wat je doet lijkt goed, als je de mening van anderen zou moeten geloven. Daar kun je jezelf behoorlijk van “uit het veld geslagen” voelen.
Ik herken dit ook in mijn eigen leven. Een jaar of twaalf geleden kreeg ik mijn leven net weer wat op de rit na mijn echtscheiding. De scheiding was achter de rug, ik was inmiddels met mijn kinderen verhuisd naar een eigen plek en ik had een nieuwe baan gevonden. Verzekerd van een vast inkomen was ik zelf best tevreden over wat ik in een redelijk korte tijd voor elkaar had gekregen. Tegelijkertijd was ik onzeker en bleef ik me afvragen wat andere mensen ervan vonden. Zo vroeg ik op een keer eens aan mijn vader of hij trots op me was. Trots op wat ik in een korte tijd bereikt had. Zijn antwoord op dat moment was: “Trots op jou? Waar moet ik trots op zijn? Er is toch niks waar ik trots op kan zijn?” Deze woorden hebben mij jarenlang achtervolgd. Ze hebben ervoor gezorgd dat ik me lang onzeker heb gevoeld. Deze onzekerheid probeerde ik te compenseren door het voor iedereen zo goed mogelijk te willen doen. Maar dat werkt natuurlijk niet. Je houdt het simpelweg niet vol om steeds maar weer die ander het “naar de zin te maken”.
Als we in de bijbel lezen om te kijken wat God hier nu van vindt, komen we een aantal teksten tegen die duidelijk genoeg voor zichzelf spreken.
Spreuken 10:12
Haat brengt ruzie voort, liefde dekt alle fouten toe.
1 Johannes 1:8
Als wij beweren zonder zonde te zijn, bedriegen wij onszelf en doen wij de waarheid geweld aan.
Johannes 8:7
Laat hij die zelf nooit zondigt, de eerste steen maar gooien.
Als we dan kijken naar Jezus, is de bijbel ook hier duidelijk over. Jezus heeft zoveel meegemaakt in zijn leven als mens op aarde, Hij heeft zoveel commentaar te verduren gekregen. Ondanks de verwerping, de afwijzing, het commentaar bleef Hij trouw aan God, de Vader.
Psalmen 118:22
De steen die de bouwers afkeurden, is een hoeksteen geworden.
Jezus, Hij werd verworpen door de mensen en Hij werd de hoeksteen, ongeacht de mening van andere mensen. Als we dan naar onszelf kijken mogen we er vanuit gaan dat God ook liefdevol naar jou en mij kijkt. Hoe moeilijk je omstandigheden ook zijn of hoe andere mensen ook over je denken. God ziet je en kijkt liefdevol naar je.
Psalmen 118:8
Het is het beste te leven onder de bescherming van de Here, dat biedt meer zekerheid dan wanneer men op mensen vertrouwt.
Soms zijn de dingen die er gebeuren niet te begrijpen. Misschien moet ik het anders verwoorden en het op mijzelf betrekken. Want ik begrijp dingen die er gebeuren of gezegd worden soms niet. Eén ding weet ik wel. Nu snap ik het wellicht niet, later als ik oog in oog met Jezus sta zal ik het wel begrijpen. Zo staat het in de bijbel geschreven, dat is een belofte en daar hou ik me aan vast.
1 Korinthiërs 13:12-13
Nu hebben wij nog geen heldere kijk op Christus, maar later zullen wij oog in oog met Hem staan. Ik ken hem nu nog niet volkomen, maar dan zal ik Hem volledig kennen, zoals Hij mij door en door kent. Kortom, er zijn drie dingen die blijven: geloof, hoop en liefde. Maar de liefde is het voornaamste.