Rennen en vliegen met God?
We werken ons allemaal een slag in het rond. Hard werken hoort er nu eenmaal bij. Met dit gegeven zijn we opgevoed, het is ons met de paplepel ingegoten. We voelen ons verantwoordelijk en daarom lopen we er niet voor weg. We weten niet beter en hebben ons neergelegd bij het feit dat hard werken er nu eenmaal bijhoort.
‘Het is zoals het is’, een term die ik vaak hoor als ik met andere mensen hier over spreek. Maar is het eigenlijk wel de bedoeling? Heb jij je weleens afgevraagd of het echt bij Gods plan hoort dat we allemaal continue zo aan het rennen zijn? Gejaagd door het leven rennen in een maatschappij die steeds sneller lijkt te worden. Weinig tijd hebben voor jezelf maar ook voor elkaar omdat alles steeds beter moet in korte tijd. De eisen die vandaag de dag aan ons gesteld worden zijn enorm. Kunnen we hier wel aan voldoen? En als we er dan aan voldoen, kunnen we dit tempo blijven volhouden? Jaar in, jaar uit, het leven vliegt aan ons voorbij en wij vliegen mee. Maar boven alles, de belangrijkste vraag die mij al een tijdje bezighoudt: is dit nou echt wat God voor ons heeft klaarliggen? Zijn perfecte plan voor ons bedacht door onze maker, de Schepper van hemel en aarde. Rennen we daar niet aan voorbij?
Als ik in de bijbel zoek om te kijken of ik er iets over kan vinden blijf ik lezen bij Exodus. De schoonvader van Mozes geeft daar aan dat Mozes teveel hooi op zijn vork neemt:
Exodus 18:13-24
De volgende dag sprak Mozes recht over het volk. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat stonden de mensen om hem heen. Toen zijn schoonvader zag hoezeer hij door hen in beslag werd genomen, vroeg hij: Waarom moet jij steeds voor iedereen klaarstaan? Waarom houd jij als enige zitting, terwijl de mensen zich van ‘s ochtends tot ‘s avonds om je verdringen? Mozes antwoordde zijn schoonvader: Omdat het volk bij mij komt om God te raadplegen. Als ze een geschil hebben, wordt dat aan mij voorgelegd, en dan beslis ik wie er in zijn recht staat en vertel ik hun hoe Gods wetten en voorschriften luiden. Het is niet verstandig wat je doet, zei zijn schoonvader. Je zult er nog onder bezwijken, en de mensen die bij je komen ook. Dit is een veel te zware taak voor je, je kunt die niet alleen aan. Luister, ik zal je een goede raad geven, en moge God je dan terzijde staan. Jij moet het volk bij God vertegenwoordigen en hun geschillen aan hem voorleggen. Prent hun Zijn wetten en voorschriften in en leer hun welke weg ze moeten bewandelen en welke plichten ze moeten vervullen. Maar zoek daarnaast onder het volk een aantal doortastende, vrome mannen, die betrouwbaar zijn en zich niet laten omkopen, en geef hun de leiding over groepen van duizend, van honderd, van vijftig en van tien. Zij moeten altijd over het volk rechtspreken. Belangrijke geschillen leggen ze aan jou voor, in minder belangrijke geschillen doen ze zelf uitspraak. Zij zullen je last verlichten door die samen met jou te dragen. Als je het op deze manier aanpakt, en als God het wil, kun je het volhouden en kunnen al die mensen tevreden naar hun tenten gaan. Mozes luisterde naar zijn schoonvader en deed wat deze hem had aangeraden.
Terwijl ik zo in de bijbel lees, vraag ik me af hoe het met mijn eigen leven zit. Loop ik zelf ook zo gejaagd door het leven? Weet ik nog wel hoe het is om God te zoeken in de rust? Weet ik zelf eigenlijk nog wel hoe het is om te ontspannen? Of ben ik het vergeten? Te druk geweest met rennen door het leven. Tijd om daar eens even bij stil te gaan staan.