Mussen
Vanmorgen dronk ik mijn koffie in onze serre. Ik was in onze loveseat gaan zitten en dromerig keek ik onze tuin in. Gedachtenloos. Het heeft vannacht gevroren, op de sloot zie ik een klein laagje ijs liggen. Het gras is ook bedekt met een laagje rijp merk ik op. Door de ijskristallen heeft het gras een wit laagje gekregen. Het ziet het niet zo groen uit als anders. Een mooi plaatje om te zien. Terwijl ik zo wat zit te mijmeren zie ik ineens een musje voor ons grote raam voorbij huppen. Ik concentreer me op het musje. Met zijn snaveltje pikt hij in het gras. Op zoek naar eten. Waarschijnlijk heeft hij onkruidzaden gevonden. Onze tuin moeten we nog volledig aanpakken. We hebben nog geen gelegenheid gehad om deze aan te pakken. Natuurlijk wonen we ook nog niet zo lang in Aarlanderveen. Het staat op onze ‘nog te doen lijst.’ Terwijl ik zo naar het musje kijk, hupt er ineens nog eentje in mijn zicht. En nog eentje. Ik blijf stil in mijn stoel zitten en aanschouw de levendigheid buiten. Vlak voor mijn neus tel ik een hele tijd zes musjes en op een gegeven moment tel ik er zelfs negen. Alle negen pikken ze in de grond of op de stoeptegels en huppen vrolijk in het rond. Ik vind het een aandoenlijk gezicht. Deze musjes, grappige kleine diertjes en zo bedrijvig bezig met hun eigen ding. Zijn wij ook net als die musjes? Ben ik ook zo? Net zo bedrijvig en bezig met mijn eigen ding? Druk met de dingen van de dag die de aandacht opeisen? Wat eten we vandaag? Moet ik nog boodschappen doen? Oh ja, dan ligt er ook nog die was. Die moet ook nog even gedaan worden. Meteen maar even doen als ik straks thuis ben. Al dit soort dingen van alledag. En dan hebben we het nog niet eens gehad over onze zorgen.
Piekeren over wat er bijvoorbeeld mis kan gaan in je leven. Of wellicht zelfs wel mis is gegaan. Misschien vraag je je af of het ooit nog goed komt omdat de omstandigheden waar je je in bevindt slecht zijn. Je hebt bijvoorbeeld geen werk waardoor je financiële situatie zorgwekkend is of misschien is er sprake van ziekte bij jezelf of bij één van je dierbaren? Zorgen die je ‘s nachts uit je slaap kunnen houden omdat je er steeds weer aan moet denken. Herkenbaar? Hoe zit dit bij jou?
Ik ben in de bijbel gaan zoeken om te kijken wat de Schrift hierover zegt. In Mattheüs vind ik een paar mooie teksten en hier kunnen we lezen over hoe God tegen dit soort zaken aan kijkt:
Mattheüs 6:26
Let eens op de vogels. Die maken zich geen zorgen over wat zij moeten eten. Zij hoeven niet de zaaien of te oogsten of te bewaren, want God geeft hun wat zij nodig hebben. U bent voor Hem toch meer waard dan de vogels!
Als ik deze tekst goed op me in laat werken denk ik dat God er naar uitziet dat we met alles bij Hem komen. Zijn verlangen voor ons. In gebed tot Hem mogen we alles wat ons dwars zit bij Hem leggen. Vertel Hem alles, dat is wat de Heer verlangt. Hij wil deelgenoot zijn. Waardevol zijn we in Zijn ogen. Jij en ik! Zo waardevol, daar kunnen wij ons geen voorstelling van maken.