Jij bent bijzonder!

Ik zit op onze tuinbank achterin de tuin en geniet van het warme weer. Het is winter in Nederland en toch tikken we de 20 graden Celsius aan. Het is natuurlijk niet goed voor ons milieu maar ondanks dat ik dit gegeven zeker wel in mijn achterhoofd geprent heb, geniet ik. De warmte van de zonnestralen op mijn huid voelen geeft me het gevoel dat ik echt leef. Dit is wat ik gemist heb en waar ik zo naar verlang. Het gevoel hebben dat ik leef, dat is wat de lente en de zomer mij geeft. Ik hou gewoon van de zon. Ewout is naast me komen zitten en geeft me een kop dampende thee die hij net heeft gezet. Samen genieten we in stilte. Genieten van ons weidse uitzicht, van de zon, van alle mooie dingen op dit moment.

Terwijl we zo in de zon in stilte genieten van onze thee hoor ik hoe de koolmeesjes en musjes van zich laten horen. Ze zitten in de boom achter ons en zijn uitbundig. Ook zij genieten van dit onverwacht mooie weer. Zo zitten we een tijdje en laten de boel even de boel. Wat heeft God de natuur toch mooi gemaakt, bedenk ik me terwijl ik om me heen kijk. Met een glimlach stuur ik een klein dankgebed in gedachten naar boven.

Ik word uit mijn overpeinzing gehaald door een vreemd gekwetter. Het geluid is afkomstig uit de boom achter ons, daar waar ik de koolmeesjes en musjes ook net gehoord heb. Als ik me omdraai om te kijken waar dit gekwetter vandaan komt zie ik iets groens in de boom. Iets groens wat op een andere tak hupt, deze tak is dichter bij de tuinbank waar wij zitten. Dan zie ik ineens wat het is. Een groene grasparkiet bekijkt me vanaf zijn plekje op de tak boven mij. Hij houdt zijn kopje scheef en kwettert er flink op los. Alsof hij me vertellen wil hoe blij hij is. En zo snel als hij achter ons in de boom verscheen, zo snel vliegt hij er weer vandoor, de wijde wereld in.

Als ik een paar dagen later met mijn oudste dochter ga wandelen, lopen we vanaf de parkeerplaats een pad af richting het wandelgebied. We genieten samen van het buitenzijn. De sneeuwklokjes zijn opgekomen en het geeft een heel gezellig aanzicht om zo’n veld met al die kleine bloemetjes bij elkaar te zien. Tijdens onze wandeling hoor ik plotseling een bekend geluid. Het komt ergens boven vandaan. Ver hoef ik niet te zoeken want ik sta vlak bij een nog kale boom met daarin twee prachtig groene parkieten. Terwijl ik mijn oudste het verhaal van de parkiet in onze tuin vertel zie ik het koppeltje wegvliegen. Ze zien er blij en gelukkig uit en vliegen in vrijheid rond.

Het zien van de groene parkieten heeft me aan het denken gezet. Het laat me niet los. Om deze bijzondere vogeltjes in het wild te zien en niet vast te zien zitten in een kooi waar ze geen kant op kunnen doet me denken aan Jezus. Want is dit ook niet wat Jezus voor ons heeft klaarliggen? Wij, Zijn bijzondere en prachtige kinderen zijn niet op de wereld gezet om vast te worden gehouden in een kooi. Nee, het is Zijn bedoeling dat we in vrijheid leven. Niet gebonden aan wat voor omstandigheden dan ook maar blij in vrijheid onze vleugels uit kunnen slaan.  De gedachte dat wij zo bijzonder zijn voor Hem, dat Hij ongelooflijk veel van ons houdt en daarom Zijn leven voor ons heeft gegeven aan het kruis raakt me diep. De wetenschap dat wij nu door Zijn genade mogen vliegen in vrijheid maakt me dankbaar. Het ligt klaar voor mij en ook voor jou. Ik ben bijzonder, jij bent bijzonder, wij zijn bijzonder! Dank U Jezus.