Sta op en Schitter!
Ik heb een vriendin, we zien elkaar ongeveer eens in de twee weken. Ze woont in de buurt van Amersfoort. Het is niet echt om de hoek van onze nieuwe woonplaats, iedere keer als we elkaar zien begroeten we elkaar met een knuffel en drie zoenen. ‘Tot zover niet zo heel bijzonder’, hoor ik je zeggen. ‘Zo begroet ik ook mijn eigen vriendinnen als ik ze zie’. Het klinkt misschien een beetje gek maar nou is het dus zo dat ik haar iedere keer zo ontzettend lekker vind ruiken. Ze draagt een geurtje wat ik werkelijk echt heel lekker vind en dat overkomt me eerlijk gezegd niet zo heel vaak. Typisch is ook dat ik dit geurtje echt zelf wil hebben zodra ik het weer ruik. Laatst heb ik haar gewoon maar gevraagd wat voor luchtje ze draagt – om vervolgens naar de winkel te rennen en het zelf ook te kopen! Terwijl ik bij de kassa van de parfumerie sta bedenk ik dat dit nou niet echt een originele actie van me is. Het is natuurlijk wel vaak zo dat een luchtje net weer iets anders ruikt zodra een ander het opspuit, maar toch. De verleiding heb ik zeker niet kunnen weerstaan – met een gevuld tasje loop ik de winkel uit zodra ik heb afgerekend.
Met mijn nieuwe aanwinst loop ik in de winkelstraat. Onder het wandelen komt er ineens een herinnering in mijn gedachten. Ik zie ik mijzelf als klein meisje van een jaar of tien. We wonen in Halsteren, een dorp in West-Brabant, waar ik ook op school zit – de enige Christelijke basisschool die het dorp rijk is. Ik speel op het schoolplein met andere meisjes uit mijn klas. Ik zal zo ongeveer in de vierde klas zitten, groep 6 vandaag de dag. Onder het spelen kijk ik steeds naar een ander meisje in mijn klas – Nancy heet ze. Zij is het populaire meisje van de klas, iedereen vindt haar de leukste. Ik vind Nancy ook de leukste. Ze heeft mooi donker haar en is gewoon geweldig. Alles wat ik niet ben, heeft zij wel. Ze heeft de tofste kleding en schoenen – spullen die ik allemaal niet heb. Ik vind haar zo leuk dat ik het liefst de hele dag samen met haar wil spelen. Alles aan haar vind ik even prachtig. Het is geen verliefdheid, nee, ze is meer het beeld zoals ik ook wil zijn. Alles wat Nancy heeft, wil ik ook! Het verlangen, om iemand te zijn die ik in werkelijkheid niet ben, is denk, rond deze leeftijd begonnen. Ik heb het een jarenlang bij me gedragen – gekoesterd zelfs. Het is regelmatig gebeurd dat ik tegen een persoon opkeek omdat ik diegene beter of mooier vond. Laag zelfbeeld noemen ze dat geloof ik. Ik was gaan geloven in een leugen. Het zaadje van deze leugen is ergens op jonge leeftijd in mijn hart gedrongen – hoog tijd om deze woekeraar met wortel en al eruit te trekken. Een proces waarin ik de waarheid van God tegenover de leugen mocht gaan zetten – de leugen waarin ik zelf in was gaan geloven. In het proces kijken of de manier zoals ik mijzelf ben gaan zien ook de manier is hoe God tegen mij aankijkt? Wat zegt de bijbel hier eigenlijk over?
In Filippenzen 4 lees ik dat wij een speciale plek in Zijn hart hebben. Dat is een wel even een heel andere boodschap. Hij zegt: ‘U bent mijn vreugde en de kroon op mijn werk’. Hoeveel mooier wil ik het nog horen? God heeft een speciale plek in Zijn hart gereserveerd en die is speciaal voor ons. Voor jou, voor mij. Hij houdt van ons, is trots op ons. Totaal anders dan wat ik al die jaren over mijzelf heb geloofd.
Wanneer ik loskom uit mijn herinnering loop nog steeds in de winkelstraat. Mijn zojuist aangeschafte ‘buit’ bungelt in een mooi papieren tasje aan mijn arm. Gelukkig is er in de loop van de jaren een hoop veranderd. De manier van naar mijzelf kijken heeft als het ware een transformatie ondergaan. Wat ik toen niet wist leerde ik pas vele jaren later. Beseffen dat ik uniek ben, net als ieder ander mens. Ik ben de prachtige dochter van onze Hemelse Vader, de Schepper van Hemel en Aarde. Ik ben goed zoals ik ben, mooi zoals ik ben. Zo heeft Hij mij namelijk geschapen en zo ben ik ook bedoeld. Jij bent ook goed zoals jij bent. Mooi en ook precies zo bedoeld door onze Hemelse Vader. Daar mogen we trots op zijn!