Zoals het hoort…..

Fatsoensregels, hoe horen we iets te doen of juist niet. Een gevoelig onderwerp. Iedereen heeft er wel een mening over. Dat maakt het vaak lastig. Bovendien kan het voor ongemakkelijke situaties zorgen.

Regels, we komen ze overal tegen in onze maatschappij. In de kerk maar we zien ze zeker ook terug in de rest van ons dagelijks leven. Neem nou bijvoorbeeld het schoolplein. Als ik naar televisieserie ‘de luizenmoeder’ kijk, zie ik dat ze op een duidelijke manier laten zien hoe wij elkaar allerlei regels opleggen. Het sarcastische stuk in deze serie is er denk ik voor bedoeld om ons een spiegel voor te houden. ‘Lachen is herkennen’, in het geval van de serie gaat deze vlieger zeker op. Maar hoe belangrijk is het nou allemaal echt? Waar draait het nou werkelijk om? Is het de bedoeling dat we elkaar allerlei regels opleggen? En hoe kijkt God hier tegenaan?

God kijkt niet waar we vandaan komen. Hij kijkt wel waar we naar toegaan.

Als we de bijbel erbij pakken en Rechters 7 lezen wordt duidelijk dat God de mannen van het leger van Gideon een voor een naar huis stuurt. Met de driehonderd mannen die het water met hun tong oplikken zal Hij de overwinning behalen. Soldaten die als honden op hun knieën zitten en water oplikken met hun tong, het heeft nou niet echt het toonbeeld van fatsoen. Toch?

God maakt het allemaal niets uit. Waar gaat het dan wel om? Duidelijk wordt hier dat God niet naar de buitenkant kijkt. Het maakt ook niet uit of je een waaghals ben. Hij kijkt naar de binnenkant. Ons hart.

In Colossenzen 2 lezen we zelfs terug dat eigen regels heel wat vroomheid, vernedering en zelfkastijding vragen. Zij zijn waardeloos en bevredigen alleen het gevoel van eigenwaarde. De bijbel spreekt hier duidelijke taal, niet?

God kijkt met andere ogen. Hij wil geen religie, Hij is op zoek naar een relatie met ons. En jij? Wat wil jij?