Leven om te vliegen

Achter onze tuin loopt een sloot en achter deze sloot ligt een dijk. Achter de dijk loopt de ringvaart. Aan de andere oever van de ringvaart begint het boerenland. Dit land wordt in het weekend regelmatig gebruikt voor paragliding. Zowel ervaren piloten als beginners vinden hier hun weg naar boven.  Zelfstandig als pilot je eigen vleugels uitslaan, dat is het uiteindelijke doel voor nieuwe cursisten. Het is een bijzonder mooi gezicht om deze enorme parachutes met piloten de lucht in te zien gaan. Wanneer ze het hoogste punt hebben bereikt zweven ze vervolgens langzaam weer naar beneden totdat ze de vaste grond weer onder de voeten voelen.

Paragliding gebeurt echter niet geheel zelfstandig. Je hebt er een beetje hulp voor nodig anders kunnen de vleugels niet worden uitgeslagen en kom je niet op het hoogste punt. Helemaal aan de andere kant van het boerenerf zie ik dat een lier staat opgesteld. Terwijl de motor ronkt wordt de lier naar de andere kant gesleept. Dit gebeuren vind dicht bij de grond plaats. De oplettende kijker ziet wat er gebeurt. De haak van de lier wordt bevestigd aan het tuig van de piloot die op dat moment klaarstaat. Wanneer het startsein wordt gegeven zorgt de lier ervoor dat de piloot met parachute de lucht ingaat. Zodra de piloot het hoogste punt in de lucht heeft bereikt wordt de haak van de lier afgekoppeld en valt deze aan een eigen parachute weer naar beneden. De piloot gaat nu zelfstandig verder en kan naar beneden zweven. Tijdens zijn vlucht kan hij zijn parachute die kant opsturen waar hij zelf heen wil. Hij is vrij om te gaan waar hij wil. De enige wetmatigheid is dat hij naar beneden gaat vanwege de zwaartekracht. De lier is ondertussen op de grond terechtgekomen. Aangestuurd door de motor, aan de andere kant van het boerenerf, zorgt hij ervoor dat een volgende piloot ook weer de lucht in kan. Een mooi proces. Met een beetje hulp vliegen we, het is vast en zeker volop genieten daarboven.

Bijna onzichtbare hulp, het doet me denken aan God. Hoe vaak denken wij dat we het wel alleen kunnen? Hoe vaak zijn we zelf zo druk dat we God als het ware vergeten? Te druk bezig met de dingen van alledag. Met onszelf. Ik bedoel het niet oneerbiedig maar is dit niet vaak de realiteit? Daar waar wij zo druk bezig zijn vergeet God ons gelukkig niet. Hij weet namelijk dat wij zonder Hem niet kunnen vliegen. Hij is als het ware onze lier! Maar al te vaak beseffen wij niet dat God de lopende motor is waarop alles draait en dus ook wij. Niet zo in het zicht maar zeer zeker wel aanwezig. En zonder Hem kunnen we simpelweg niet. Net als die piloot die omhoog wordt getrokken door de lier worden wij ook omhoog gehaald door God. Met Zijn hulp bereiken we het hoogste punt en van daaruit mogen we vliegen. Vergeet daarbij vooral ook niet te genieten van het uitzicht. Dat geeft namelijk een vrij gevoel en juist daarvan genieten smaakt naar meer. Het is precies wat Hij voor ons heeft klaarliggen. Voor jou en voor mij. Het besef dat dit ook voor mij is maakt me dankbaar. Ik hoef het niet alleen te doen. Sterker nog, het is niet de bedoeling dat ik het alleen doe. Ik verlang ernaar. Jij ook?