Levensweg

Ik loop mijn dagelijkse rondje door het dorp. Het is een wandeling van ongeveer een uurtje, mijn route loopt langs één kant van het dorp. Achter langs de boerderijen, aan de rand van het dorp loop ik heen om vervolgens langs de hoofdweg, die midden door het dorp loopt, weer terug te gaan. Heen, langs de buitenrand, is de weg smaller dan terug. De weg die langs de boerderijen loopt bevindt zich op soort van dijkje en de boerderijen liggen een stuk lager dan de weg waarop ik loop. Op andere dagen kom ik ook wel mensen tegen die eenzelfde wandeling maken, vandaag is dat echter niet het geval en ben ik alleen. 

Buiten het feit om dat ik op deze manier het voorrecht heb om van ons groene hart te genieten, laat ik ook mijn gedachten de vrije loop. Ik mijmer wat in gedachten en zie dan een grote vrachtwagen op me afkomen. ‘Hier moet ik voor uitwijken’, bedenk ik me. Hij is zo groot en breed dat hij de hele weg in beslag neemt. Ik kan er meer niet bij en stap daarom in de berm naast de weg. Ik besluit ook even te wachten tot hij voorbij is. De chauffeur steekt zijn hand op als teken van dank. Daarna vervolg ik mijn weg. Nog geen 5 minuten later zie ik de volgende grote vrachtwagen op me afkomen en herhaalt hetgeen weer wat zich zojuist ook afgespeeld heeft. In gedachten stel ik me voor dat er op deze weg een vrachtwagen aan de ene kant een tractor aan de andere kant tegenkomt. Wie zou wie dan inhalen in dat geval? Wie geeft wie voorrang? Zo speel ik wat met mijn gedachten terwijl ik verder loop.

Het is net als in het echte leven, de weg als levensweg. Soms kun je ongestoord door wandelen en genieten van alles wat er om je heen gebeurt, soms komt er een obstakel op je af en zal je moeten uitwijken, wil je er niet door verpletterd worden. De ene keer zal je het zien aankomen, een andere keer komt hij van achteren op je af. In het laatste geval is het goed te leren luisteren of je van achteren iets aan hoort komen, zien doe je het namelijk niet.

Leren luisteren naar de Heilige Geest zodat we leren wanneer we even stil mogen staan zodat we uit kunnen wijken. Hoe doen we dat? Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat we niet alleen het vermogen hebben om met ons hoofd te denken. We hebben een heel lichaam gekregen waarmee wij signalen kunnen opvangen. Signalen, afgegeven door onze zintuigen. Zien, voelen, proeven, het is allemaal door God gegeven om maar even een paar voorbeelden te noemen. Is het niet zo dat we dit vaak vergeten en alleen maar bezig zijn met dingen in ons hoofd te beredeneren? We zijn meer dan alleen een hoofd, we hebben er ook een heel lichaam bijgekregen. Wanneer de Heilige Geest in ons komt wonen is dat niet in ons hoofd maar in ons lichaam. Hij spreekt ook door middel van de sensaties die wij voelen in ons lijf. Het is aan ons om daar alert op te zijn. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, de kunst is om in geloof dit te gaan zien.