Esther

In onze nieuwe kerk wordt er regelmatig een ‘iedereen-heeft-iets’ dienst gehouden. Het is een dienst waarin iedereen iets mag vertellen, voordragen of zingen, het is maar net wat je op je hart hebt. Ik bedenk me dat ik ook graag een bijdage zou willen doen en iets over Hadassa, koningin Esther wil vertellen. Het Bijbelboek Esther is een van mijn favorieten en ik ‘speel’ al een tijdje met de gedachte om hier iets mee te doen. Een stukje voordragen in de kerk of een blog schrijven voor Puuruithethart, het is me niet helemaal duidelijk en daarom besluit ik ervoor te bidden. Het wordt uiteindelijk het laatste.

Volledig overtuigd dat onze Hemelse Vader dit ook een goed idee vindt begin ik alvast met mijn research. Internet lijkt me een geschikte bron en ik besluit daar te beginnen. Ik wil tenslotte goed beslagen ten ijs komen en een goede voorbereiding is het halve werk, denk ik altijd maar. Mijn bijbel laat ik dus nog even dicht, dat komt later wel, bedenk ik me.

Dat God het internet ook een geschikte bron vindt voor het onderwerp wat Hij voor mij in gedachten heeft heb ik op dat moment nog niet door. Na een eerste zoekopdracht op Google met de term ‘Esther bijbel’ vind ik niet wat ik zoek. Ik besluit daarom om mijn geluk te beproeven op YouTube. Met dezelfde zoekterm krijg ik een hele lijst op mijn beeldscherm en aandachtig bekijk ik ze. Mijn aandacht wordt ineens getrokken naar een filmpje van Esther Vosterman-van Ooijen waarin ze voor New Faith Network in een minuut of drie een vraag beantwoord voor een serie die ‘Vraag het de spreker’ heet. Moeilijke levensvragen worden voorgelegd aan sprekers en zij beantwoorden deze zo goed mogelijk. De vraag in mijn filmpje is de volgende: ‘Ik heb het gevoel dat ik tegen een burn out aan zit. Toch heb ik het gevoel dat ik mijn taken in de kerk niet zomaar op kan geven. Mag ik als Christen mijn grenzen aangeven’?

Een beetje beduusd kijk ik naar mijn beeldscherm en voordat ik er zelf erg in heb klik ik op start en verschijnt de andere Esther in beeld. Haar antwoord op de eerder gestelde vraag is volmondig: ‘jazeker, het is juist verstandig om te doen’. Ze legt vervolgens rustig en duidelijk uit dat God ons allemaal een eigen opdracht heeft gegeven. Het is de bedoeling dat we daar eerst mee aan de slag gaan.

God zegt in de bijbel tegen Adam: ‘dit is jouw tuin, jij mag hem bewaken en bewerken’. De tekst die we in Genesis 2:15 tegenkomen: ‘De Here God plaatste de mens in de hof van Eden om de zorg daarvan op zich te nemen en de hof te bewerken’.

Andere Esther vervolgt haar verhaal en stelt dat de bijbel de prioriteit hier duidelijk weergeeft. Eigenlijk wordt er gezegd: ‘zorg eerst dat je eigen tuin op orde is voordat je in de tuin van een ander gaat werken’.

Bezig in je eigen tuin, dat betekent dus onkruid wieden zodat andere planten de ruimte krijgen om te groeien en bloeien. Gewassen vrijhouden van luizen, schimmels of ander ongedierte. Werk aan de winkel dus!

Ze gaat verder en geeft aan dat het ook belangrijk is om een schutting om je eigen tuin te zetten zodat je het kunt beschermen. De schutting die je om je tuin hebt gezet is een duidelijke grens. Door het met een omheining te beschermen kan niet iedereen meer zomaar je tuin inlopen. Zolang je geen schutting hebt gezet heeft iedereen toegang en kunnen je prachtige bloemen worden geplukt als je even niet kijkt. Of je prachtige kroppen sla zijn ineens verdwenen. Dat wat je zelf zo zorgvuldig en met liefde hebt gekweekt zou zomaar ineens verdwenen kunnen zijn. Deze roof is precies wat er gebeurt als je zelf geen grenzen stelt. Het is de roof die je gaat voelen op een bepaald moment. Vermoeidheid slaat toe, je hebt geen energie meer om dingen te doen en de zin om dingen te doen verdwijnt.

Je kunt als persoon tenslotte niet meer geven dan je hebt ontvangen. In het laatste geval kom je rood te staan. Net zoals dit bij een bankrekening kan gebeuren. In de min staan betekent dat je saldo weer aangezuiverd dient te worden want anders komt er een moment dat je je boodschappen niet meer kunt betalen. In de geestelijke wereld werkt dit precies op dezelfde manier, het één sluit het ander niet uit en dit is precies wat er in veel kerken gebeurt. Rennen, draven en vliegen in de kerk om alles goed op orde hebben. We werken er hard voor, tenslotte doen we het voor een hoger doel. Helaas vergeten we zelf vaak dat God dit in eerste instantie niet van ons vraagt.In de bijbel vinden we in Hooglied 1:6 een tekst die hierbij aansluit: ‘Let er maar niet op dat ik zo bruin ben, de zon heeft mij verbrand. Mijn broers hebben mij ruw behandeld, ik moest hun wijngaarden bewaken. Maar mijzelf heb ik niet goed bewaakt’.

Ik klap mijn laptop dicht en peins over wat ik zojuist heb gehoord. Rennen, draven, vliegen, eerst jezelf op orde hebben, is dit wat God wil dat ik vertel? Vast niet, toch? Ik besluit het allemaal even naast me neer te leggen en de ramen te gaan zemen aan de achterkant van ons huis. We zijn onze tuin aan het renoveren en de ramen zijn echt heel vies geworden door al het gezaag. Tijd voor wat schoonmaakwerk.

Met de keukentrap in de aanslag ga ik eerst met een emmer sop de kozijnen een goeie sopbeurt geven om alle viezigheid weg te krijgen. In mijn witte zonnejurk sta ik driftig te soppen bovenop de keukentrap. Mijn gedachten dwalen al snel weer af naar het onderwerp. Uit verschillende hoeken zie ik grote en kleine spinnen wegschieten voor mijn sopdoek terwijl de kozijnen me schoon tegemoet beginnen glanzen. Het was behoorlijk vies allemaal.

Zou God echt willen dat ik het over ‘ongedierte’ en ‘viezigheid weghalen’ ga hebben? Ik vind het verhaal van Esther zelf nog steeds een geweldig onderwerp om over te vertellen. Een verhaal over eerst zorgen dat je eigen tuin op orde is vind ik best een heftig onderwerp. Wie ben ik tenslotte om dit te vertellen? Ik weet het toch niet beter dan een ander? Het voelt best een beetje gênant om het hierover te gaan hebben, zoiets als in mijn onderbroek staan. Op het moment dat ik dat denk waait de wind onder mijn jurk omhoog en sta ik bovenop de keukentrap in mijn onderbroek met mijn sopdoek in mijn hand. Letterlijk gebeurt er wat ik denk.

Flink geconfronteerd door dit voorval grijp ik mijn laptop na het zemen van de ramen. Het is tijd om mezelf voor te bereiden en dit stukje op papier te zetten. Voordat ik echt ga zitten met mijn laptop ren ik nog een keer naar de voordeur waar mijn Petunia volop haar prachtig roze bloemen laat zien. Ze staat in de brandende zon en heeft het duidelijk warm. Een flinke plons water is wat ze nodig heeft op dit moment en dus neem ik haar mee en zet haar met haar voeten in de gootsteen terwijl ik de kraan laat lopen. Hier mag ze even bijkomen.  Zo is het ook met ons, bedenk ik ineens. Ook wij hebben het nodig om af en toe met onze voeten in het water te staan. Op deze manier kunnen we ons laven aan alles wat God ons geeft en wil geven. Onze Hemelse Vader heeft een plan met eenieder van ons, aan ons echter de keuze of we Hem daarin willen zoeken .