
Herinneringen
Laatst las ik een roman over herinneringen. Met het lezen van dit boek maakte ik eigenlijk ook een beetje mijn eigen reis. Net als de hoofdpersoon in het boek maakte ik in mijn hoofd een reis die me nog verder aan het denken zette. Na het lezen van de laatste pagina had ik de tranen in mijn ogen staan. Het boek beschrijft een vrouw die zichzelf door alles heen weer opnieuw vindt en zichzelf weet op te bouwen.
De hoofdpersoon begint aan een persoonlijke zoektocht na het overlijden van haar vader. Ze wil de dood van haar vader verwerken, maar ook nadenken over haar kinderjaren, haar eerste liefde en andere gebeurtenissen die allemaal bepalend zijn geweest voor haar leven. Het rouwen vindt ze maar lastig. Met verwarrende herinneringen weet ze niet zo goed hoe ze nu verder moet en om daarachter te komen besluit ze er een poosje tussenuit te gaan. Ze pakt haar auto en gaat terug naar de plek waar ze als kind samen met haar familie altijd de zomervakantie doorbracht. Als lezer word ik meegenomen naar herinneringen van toen.
Ik heb er de tijd voor genomen, mijn telefoon uitgezet en ben er eens rustig voor gaan zitten. Tijdens het lezen liet ik mij meenemen op de golven van herinneringen. Moeilijke relaties met familie kwamen voorbij, een koppige moeder, een broer die zijn schouders overal bij ophaalt en een vader die misschien dan wel is overleden maar meer dan levend is in de herinneringen. Ik word als lezer meegenomen in herinneringen gezien door de ogen van de hoofdpersoon, zij zag haar vader als iemand die het moeilijk vond om zijn dochter lief te hebben. Tegelijkertijd deed hij ook zijn best om haar een stuk van zichzelf mee te geven. Dat maakt dat ik niet anders kan dan zowel met de hoofdpersoon als haar vader mee gaat voelen.
Dit boek laat me zien dat het niet de bestemming is maar dat het de reis ernaartoe is die er echt toe doet. De hoofdpersoon vindt zichzelf iedere keer weer in het verhaal. De plekken die ze aandoet en de mensen die ze ontmoet hebben allemaal een aandeel in dit proces.
Deze laatste gedachte brengt me terug bij mijn eigen zoektocht naar de kern. Want hoe zit het nu precies met onze eigen herinneringen? Ik ben door het boek aan het denken gezet over mijn eigen jeugd. Het riep als het ware mijn eigen herinneringen naar boven. Daar ben ik van onder de indruk. Dat het lezen van een roman dit met me kan doen!
Het zorgt ervoor dat ik me wat meer in dit onderwerp wil verdiepen. Nadat ik een tijdje op internet aan het snuffelen ben kom ik de volgende zin tegen: ‘hoe kun je naar de toekomst kijken, als je het verleden geen plaats kunt geven’? Deze zin raakt me en zorgt voor meer vragen. Want wat gebeurt er eigenlijk als je je herinneringen opschrijft? Worden ze daarmee in steen geschreven en staan ze vast? Kan het misschien zo zijn dat herinneringen soms in de loop van een leven veranderen? Wij veranderen tenslotte toch ook? Daardoor kunnen we wellicht anders tegen dingen aan gaan kijken en dus misschien ook tegen ons verleden. Herinneringen blijven en zullen altijd een onderdeel zijn van het leven, hoe je er ook tegenaan kijkt.
Ik ben benieuwd wat de bijbel hier eigenlijk over zegt. Als ik ga zoeken lees ik in Joël 2:12: ‘Daarom zegt de Here: ‘Kom nu bij Mij terug, nu kan het nog. Geef Mij heel uw hart. Kom met vasten, tranen en in rouw’.
In deze tekst worden we allemaal geroepen door onze hemelse Vader. Hij wil onze trooster zijn, Hij wil het proces van rouw, verdriet en pijn samen met ons doorlopen begrijp ik uit deze tekst. Bij Hem mogen we ons hart uitstorten en mogen we schuilen. In Psalmen 62:9 vind ik ook een tekst die hier mee te maken heeft: ‘Volk, stel altijd uw vertrouwen alleen op Hem. Vertel Hem alles en houd niets voor Hem verborgen. Bij God kunnen wij altijd schuilen. Hij beschermt ons’.
Schuilen bij God, weten dat Hij mijn rots en mijn toevluchtsoord is. Beseffen dat Hij mijn schild en mijn heil is. Bij Hem mag ik schuilen in de schaduw van Zijn vleugels. Bij Hem ben ik veilig, iedere dag weer opnieuw. Het maakt niet uit in welke omstandigheden we ons ook bevinden, Hij wacht met open armen op ons.