Focus, hoe zit het met de jouwe?

Gisteren hadden we een zogenaamde ‘ieder heeft iets’ dienst in de kerk. Geen spreker die zijn of haar preek vanaf de kansel overbrengt op de luisteraars in de zaal, nee, het is een dienst voor iedereen, door iedereen. Als je iets op je hart hebt, iets wilt delen, heb je op een zondag als deze de kans om je stem te laten horen. Zo vlak voor het einde van het jaar 2019 komen er een aantal gemeenteleden naar voren om te vertellen waar zij dit jaar dankbaar voor zijn geweest.

Ik ervaar het als een mooi moment voor bezinning. Met belangstelling luister ik naar de verhalen van degene die hun verhaal willen delen. Zelf ben ik niet van plan om naar voren te gaan omdat ik niets heb voorbereid. Dat komt omdat ik eigenlijk vergeten was dat het vandaag een ‘iedereen heeft iets’ dienst is.  Ik luister naar de verhalen van mensen die moedig naar voren stappen en de liederen die de aanbiddingsband tussendoor speelt en voel ondertussen dat er iets in mijn binnenste gebeurd. Het voelt een beetje als een kooltje wat is aangestoken en steeds harder begint te gloeien. Meestal is dat een teken dat er iets binnenin mij begint te borrelen en eruit wil. Ook vanmorgen spoort dit gevoel mij steeds meer aan totdat ik uiteindelijk als laatste in de rij opsta en naar voren loop.

Het woord ‘bezinnen’ zo aan het eind van het jaar houdt me bezig. Wat is er de afgelopen twaalf maanden allemaal gebeurt, waar ben ik dankbaar voor, wat is er volgens mijzelf misgegaan en wat goed? Een mooi moment om stil te staan bij het leven en het te overdenken.

De kersttoespraak van koning Willem Alexander komt in mijn gedachten. Het is zijn zevende kersttoespraak sinds hij koning der Nederlanden is en de eerste vanuit het gerenoveerde paleis Huis ten Bosch. In het tweede deel van zijn toespraak spreekt hij over het nastreven van geluk. ‘Het moet geen obsessie worden’, aldus onze koning. ‘Trek het je niet aan als het eens tegenzit. Geef jezelf wat ruimte. Het is oké.’

Ewout glimlacht en grapt erover dat Willem Alexander in zijn toespraak eigenlijk tegen zijn eigen puberdochters spreekt. Ik glimlach terug en kijk Ewout aan. Onze blikken ontmoeten elkaar en daarin zie ik herkenning, hij leest het ongetwijfeld ook terug in de mijne. Een moment van herkenning over de zoektocht van onze eigen kinderen, de stress en onrust die ze regelmatig hebben ervaren in hun puberleeftijd. Het proces van onze kinderen waarvan je zelf, als ouders, weet dat ze er doorheen moeten omdat het ervoor zorgt dat ze zich ontwikkelen tot gezonde volwassen mensen. Volwassen kinderen die gezond en zelfstandig zijn, die gezonde keuzes voor zichzelf kunnen maken, dat is toch de wens van iedere ouder?

Heeft Koning Willem Alexander het echt alleen tegen jongeren in zijn toespraak? Als ik er wat dieper over nadenk geld dit toch voor iedereen? Wat maakt het toch dat we met z’n allen het fenomeen geluk zo najagen? Waar draait het uiteindelijk echt om in het leven? Is geluk maakbaar of is het een hartsverlangen wat we steeds maar na blijven streven? Een hoop levensvragen om eens bij stil te staan zo aan het einde van het jaar.

Kunnen we het antwoord op deze vragen misschien in de bijbel vinden als we deze erbij pakken? Wanneer we kijken naar Kolossenzen 3 vinden we daar de principes van het nieuwe leven. In vers 1 tot en met 5 kunnen we het volgende lezen:

‘Nu u met Christus bent opgestaan uit de dood, moet u zich bezighouden met hemelse zaken. Want Christus zit daar nu op de allerhoogste plaats aan de rechterhand van God. Richt daarom uw gedachten op de dingen van de hemel en niet op die van de aarde. U bent immers al gestorven en uw leven is nu, samen met Christus, verborgen in God. Eens wanneer Christus, die ons leven is, zichtbaar voor iedereen zal terugkomen, zal blijken dat ook u deel hebt aan zijn glorierijke macht. Weg dan met alle aardse zonden, zoals seksuele zonden, vuiligheid, hartstocht, slechte verlangens en hebzucht. Door altijd maar meer te willen hebben, aanbidt u een afgod.’

Ik sla even een stukje over om het vervolgens bij vers 14 weer op te pakken. Daar lezen we:

‘Waar het op aankomt, is dat u zich laat leiden door de liefde, want dan zal de gemeente in volmaakte harmonie bijeenblijven. Laat de vrede van God uw harten beheersen, daartoe heeft God u ook geroepen als leden van één lichaam. Wees daarom dankbaar.’

Ons eigen hart onderzoeken, wat is jou hartsverlangen precies? Laten we onszelf daar eens bewust van worden. Wat is je prioriteit geweest dit afgelopen jaar? Hebben we het misschien nodig om onze focus te veranderen door onze blik naar boven richten en te gaan kijken naar Jezus?

Laten we onze neuzen in dezelfde richting draaien en houden, dat zijn de woorden waar ik zondag mee afsloot. Woorden die ik sprak aan mijn broers en zusters in mijn thuisgemeente. Dezelfde woorden zet ik hier nu neer om te delen. Laten we onze blik op Jezus richten en houden, Hij is het waar we rust en vrede vinden. Hij is onze raadgever, beschermer en trooster. Hij kent ons hart en ons hartverlangen als geen ander. Er is niemand anders in deze hele wereld die weet wat we echt nodig hebben, laten we dat vooral onthouden voor het nieuwe jaar. Jezus bovenaan als onze eerste prioriteit in een nieuw jaar waar nieuwe uitdagingen voor de deur staan.

Ik wens je een prachtig en gezegend Nieuwjaar toe.