Help, ik word geclaimd

Help, ik word geclaimd

3 januari 2020 Uit Door Danielle

Misschien herken je dit; je bent behulpzaam en wil graag klaarstaan voor mensen in je omgeving. Vooral als iemand het moeilijk heeft wil je er gewoon voor diegene zijn. Lastige fases in ons leven, we maken ze allemaal mee. Maar wat nou als iemand je blijft bellen? Het gebeurd hè, er zijn mensen die je blijven bellen over hun problemen en je daardoor eigenlijk dus claimen. Je merkt dat je niet meer aan je eigen dingen toekomt. Hoe herken je dit en belangrijker is misschien nog wel om jezelf de vraag te stellen; hoe ga je hiermee om? In eerste instantie is het niet zo belangrijk of diegene waar het om gaat het zich bewust is of niet. Belangrijk is wel dat wanneer jij merkt dat je wordt geclaimd in actie komt. Hoe ga je met deze ‘zuigers’ om?

Het is goed om jezelf af te vragen wat energie geeft en wat energie kost? Kijk maar eens goed naar de mensen om je heen en vraag je af of een vriendschap iets positiefs toevoegt of niet. Werkt het of werkt het juist niet en is het dus omgekeerd? Je bewust worden van iets is vaak het begin van verandering, hoor ik vaak zeggen. Met dat laatste in het achterhoofd is het toch best bijzonder dat we het zelf vaak niet eens doorhebben dat een vriendschap geen gezonde relatie betreft, vind je ook niet?

Hoe vaak gebeurt het dat mensen bij elkaar op zoek gaan naar waardering en bevestiging voor wat ze doen? Of het nu te maken heeft met een negatief zelfbeeld, je minder voelen of met bijvoorbeeld afwijzing, wanneer iemand iedere keer weer bij je terugkomt en het vaak over hetzelfde heeft, is het misschien wel claimgedrag. Steeds maar ontevreden zijn en klagen, het kan aan gaan voelen als ‘zuigen’. Het kost je zelf dan energie. Zodra iemand die ‘zuigt’ een luisterend oor bij je vindt, zal hij of zij steeds weer opnieuw bij je aankloppen. Het ‘klagen’ is als het ware een soort vriendje geworden, het voelt ‘fijn’. Hoe moeilijk het ook is, het is belangrijk in zo’n geval om te beseffen dat ‘nee’ ook een antwoord is. Nee zeggen mag, ook al is dit lastig voor je. Overal ja op zeggen is echt niet nodig.

De bijbel zegt ‘heb anderen ander lief’. Maar dit kan ook helemaal anders uitgelegd worden en dan hebben we het over manipulatie. Dingen worden dan verdraaid, van liefhebben is op een gegeven moment geen sprake meer. Tolerantie is gaan overheersen. Stel nou dat je totaal geen energie meer krijgt van een vriendschap, wat dan?

Laat je je eigen alarmbel afgaan wanneer je onder afspraken uit probeert te komen of wanneer je zegt dat je toevallig net weg moet? Overdenk het eens, als dit namelijk het geval is zorgt het voor ongelijkheid. In deze ongelijkheid ben je kansloos, het is een oneerlijke zaak geworden.

Wat je niet uit liefde doet, kun je het beste maar uit je agenda schrappen. Het is eigenlijk heel simpel. Je verplicht voelen om iets te doen en tegelijkertijd denken dat je het uit liefde doet, werkt niet. Het is ‘ja, ik doe het’ of het is ‘nee, ik doe het niet’. Een ‘ja, maar’ scenario gaat niet werken. Daarmee doe je jezelf maar ook de ander tekort. Je bent het namelijk niet verplicht om altijd maar te helpen, je hebt een keuze. Als je klaagt dat iemand je altijd belt en je neemt toch opgewekt je telefoon op als er wordt gebeld, wie houd je dan eigenlijk voor de gek? Vraag jezelf in dit geval eens af of het echt liefhebben is. Wellicht heeft het niets met liefhebben temaken en ga je hier eigenlijk over grenzen heen?

Claimen kan aanvoelen als een worsteling. Irritatie slaat over in boosheid omdat iemand zo grenzeloos met je omgaat. Vraag jezelf eens af waarom je je zo boos voelt mocht je in deze situatie zitten. Stel jezelf deze vraag eens in alle rust. Overdenk de situatie. In de rust kun je in gedachten je eigen grenzen eens goed bekijken.

Wees duidelijk en geef aan wat je wel en wat je niet wilt. Dat kun je doen door bijvoorbeeld aan te geven op welke tijden je beschikbaar bent. Benoem de dingen waar je tegenaan loopt, eerlijkheid is belangrijk. Je stelt op deze manier duidelijke je grenzen. Dat is niet slecht, dat is juist liefdevol. Voel je niet schuldig en laat je niets wijsmaken. Dat is een valkuil waarin je alsnog het gevoel kunt krijg dat je het wel moet doen. Onthoud dat een relatie waarin geclaimd wordt, als vergif is. Beide partijen worden er niet beter van.

Eerlijk is eerlijk, de mogelijk bestaat dat je vriendschap ten einde is zodra je eerlijk bent. Het kan zijn dat een vriend of vriendin in zo’n geval iemand anders zoekt waar ze het gevoel van hebben terecht te kunnen. Soms werkt het tegenovergesteld en zorgt een gevoel van afwijzing juist voor meer behoefte tot contact en claimen. Vriendschappen kunnen zo een eeuwigheid in stand worden gehouden terwijl het niemand iets positiefs brengt. Dit laatste is echt als vergif, wij mensen kunnen elkaar namelijk ten diepste niet kunnen voeden. We kunnen dingen toevoegen aan het leven van een ander, we kunnen naast elkaar lopen, we kunnen elkaar zien en we kunnen luisteren naar elkaar maar dat echte diepe zijnsgevoel kunnen wij niet vullen bij elkaar. Het echt diepe zijnsgevoel kunnen we alleen vinden bij Jezus.

We kennen het allemaal en hebben allemaal wel een zuiger in onze directe omgeving. Soms gaat het om een vriendschap met een vriendin die zuur blijkt te zijn maar het kan ook een relatie met ouders of schoonouders betreffen. Laatste zijn echt lastig, vrienden kun je namelijk zelf kiezen maar familie niet, zij zorgen ervoor dat de relatie anders is. 

En dan hebben we ook nog onszelf, hoe zit het eigenlijk daar eigenlijk mee? Heb jij er weleens over nagedacht hoe of wat of misschien wel wie jouw identiteit bepaalt? Hoe zit het met jou, heb jij andere mensen nodig om je goed te voelen? We hebben het hier over best ingewikkelde zaken die diepe gevoelens in onszelf naar boven kunnen brengen. Onze identiteit, wie ben ik, wie ben jij, waar sta je voor, waar draait het nu eigenlijk echt om in het leven? Het is een zoektocht waar ik dit komende jaar dieper in wil duiken en waar ik jullie, als lezers, in mee wil nemen op Puuruithethart.nl. Als een soort pelgrim op zoek naar het fenomeen ‘identiteit’, ga je dit jaar met me mee?