Ontmoediging of bemoediging?
Een nieuwe post sinds lange tijd. Eind januari 2020 kwam de laatste post online op “Puuruithethart”. Het was een paar weken voordat de wereld werd opgeschrikt door het corona-virus en twee weken voordat mijn beste vriendin me zou vertellen dat ze een ernstige vorm van kanker bij haar hadden gevonden. De wereld kwam letterlijk op z’n kop te staan. Inmiddels zijn we negen maanden verder. Het coronavirus golft in alle hevigheid door de wereld en na zes weken ziekbed heb ik afscheid moeten nemen van mijn lieve vriendin.
Het leven is bij veel mensen stil komen te staan door de komst van corona. Ook mijn leven kwam stil te staan. Het effect van de maatregelen op mensen raakte me diep. Het overlijden van mijn lieve vriendin raakte me nog dieper. De schok dat ik mijn vriendin had verloren zorgde voor een storm in mijn innerlijke wereld. Een storm waarin ik ontmoediging ontmoette.
Herken je dit? Momenten in je leven waarin het lijkt dat alles wat je doet mislukt of er niet toe doet? Van voorgenomen dingen lijkt niets terecht te komen en de moed zakt je steeds dieper in de schoenen. Het gevoel van machteloosheid slaat toe en komt als een golf over je heen. Zuchtend staar je voor je uit en vraag je je af wat je toch verkeerd doet.
Hoe keer je dit tij? Hoe zorg je ervoor dat je weer wat positiever tegen de dingen aan kunt kijken?
Gevoelens van ontmoediging en machteloosheid gaan we het liefst uit de weg. We willen ze liever niet voelen, vanwege de pijn of verdriet die het naar boven brengt. Ondanks dat we liever niet de confrontatie met onszelf en de situatie aangaan, is het een heel natuurlijk iets. Het hoort bij het leven. Niet alles gaat zoals we willen, zo nu en dan worden we geconfronteerd met situaties die ons raken en waarin we worden gekwetst.
Als we kijken in de Bijbel, lezen we in Johannes 16:32-33; “Er komt een tijd dat jullie uiteengejaagd worden, dan gaat ieder zijn eigen weg en laat Mij in de steek. Maar echt alleen zal Ik niet zijn, omdat de Vader bij Mij is. Dit heb ik jullie verteld, omdat Ik wil dat jullie mijn vrede bewaren. In de wereld zullen jullie het zwaar te verduren krijgen. Maar houd moed! Ik heb de wereld overwonnen”.
Verdrukking leidt in veel gevallen tot een gevoel van ontmoediging. Hoe kunnen we door Gods woorden uit de Bijbel weer sterk en hoopvol worden? Zelfs of juist op die momenten die voor ons het moeilijkst zijn en we de ontmoediging het sterkst ervaren?
Jezus spreekt in Johannes over de tijd dat Hij in de steek zal worden gelaten. Hij wist wat er ging komen. Hij wist echter ook dat Hij niet echt alleen zou zijn omdat de Vader bij Hem zou zijn.
Dat geld ook voor ons. Wij mogen gaan beseffen dat wij nooit echt helemaal alleen zullen zijn, ook op die momenten dat wij ons wel zo ontzettend alleen voelen.
Door onze Bijbel erbij te pakken en onze gedachten te vullen met bemoedigende Bijbelteksten bouwen we als het ware weerstand op tegen ontmoedigende gedachten.
Woorden hieraan geven is echter gemakkelijker dan dit besef ook echt in je hart te voelen. Als ik mijn eigen woorden hier zo teruglees, bekruipt mij het gevoel van: “ja, lekker makkelijk, maar hoe ga ik dit in de praktijk dan doen”?
De grote vraag die hier op tafel ligt, is eigenlijk; “Wil je het echt? Ben je bereid om hier te investeren”?
Wellicht vraag je je nu af wat het je gaat kosten?
Het antwoord op deze vraag is: “tijd”! Wil je de tijd nemen om te gaan zitten en je Bijbel open te slaan? Ook op de dagen dat je het al zo druk hebt en als een kip zonder kop rondloopt? Ondanks de hectiek toch gaan zitten en tijd nemen, dat is waar de sleutel voor ons klaarligt. Je Bijbel openslaan en je gedachten laten vullen met woorden van troost, bemoediging, hoop en vertrouwen. God, die door het levende woord tot je spreekt en je Zijn plannen laat zien.
Gaan zitten bij God en in Zijn rust tot rust komen klinkt mij aantrekkelijker in de oren dan me te laten meesleuren in de stroom van het leven waarin ontmoediging en wanhoop een steeds vastere voet aan de grond lijken te krijgen. Terwijl ik dit zo opschrijf en teruglees besef ik maar al te goed hoe gemakkelijk het is om hier toch aan toe te geven. Hoe vaak doen we dingen “gedachteloos” en worden we meegetrokken in de flow van ons dagelijkse leven? Tegelijkertijd besef ik ook dat ik het zelf zo nodig heb om boven het gevoel van ontmoediging te kunnen gaan staan. Alleen daarom al wil ik dit graag in mijn eigen leven veranderen. Ik besef ook dat ik het niet alleen kan. Ik heb God, de Vader hier zo hard voor nodig. Zijn kracht en moed heb ik nodig om dapper op te kunnen staan tegen de ontmoediging die in mij woedt. Door stil te zijn, mijn Bijbel erbij te pakken en mijn gedachten op God te richten mag ik leren om ontmoedigende gedachten te omarmen. De ontmoediging die door mijn voordeur binnen is gekomen mag ik vervolgens aan God te geven. Door dat te doen zwaai ik deze gedachten als het ware uit en laat ze door mijn achterdeur weer naar buiten, rechtstreeks in de armen van God, de Vader.
Aan ons de keuze. Iedere morgen dat we wakker worden mogen we deze opnieuw maken. Laat je bemoedigen door de woorden van Jezus zelf waarin Hij ons oproept om moed te houden. Ik kies ervoor om mij te laten vullen met Zijn woorden; “Houd moed. Ik heb de wereld overwonnen”.
Laten we onze ontmoedigende gedachten een halt toe roepen!
Bemoedigende luistertip: You say – Lauren Daigle
AMEN SIS!!!!