Raadselachtig hart

De kracht van het hart, dat is waar de vorige blog over ging. Het is belangrijk om naar binnen te kijken en ons eigen hart te onderzoeken. Het is goed om te leren “zien” hoe je je bewust kunt worden van je eigen gedachten en emoties. Dan kun je ze beheersen in plaats van dat ze jou beheersen. Maar in hoeverre kun je ze werkelijk beheersen?

Het hart is raadselachtig en moeilijk te begrijpen. De Bijbel is hierin stellig. In Jeremia 17:9 lezen we over het hart: “Wie zal het kennen”? Vandaag gaan we hier dieper op in.

Het is een vraag waar we het antwoord eigenlijk niet op kunnen geven. En zelfs als we het denken te begrijpen is het maar de vraag of we dat inderdaad ook echt doen. Een goede reden om bij jezelf naar binnen te kijken en je eigen hart te onderzoeken. Heb jij je eigen hart onder controle?

Een kleine twintig jaar geleden speelde ik eens verstoppertje met mijn, toen nog kleine, dochters. De oudste sloot tijdens het verstoppen haar ogen en was ervan overtuigd dat ze goed verstopt was omdat ze zelf niets meer zag met gesloten ogen. In werkelijkheid stond ze middenin de kamer met haar ogen dicht. Zichtbaar voor iedereen, behalve voor zichzelf. Grote hilariteit, we hebben er samen erg om gelachen. Ondertussen was mijn dochter zich van geen kwaad bewust over wat ze veroorzaakt had. Een grappig voorbeeld maar wel eentje met een serieuze ondertoon. Het is goed om te beseffen dat wat je zelf niet ziet, er wel degelijk kan zijn.

Jezelf realiseren dat wat je zelf niet ziet, kan leiden tot problemen. Dit geldt zowel voor onze fysieke als mentale gezondheid. Je kunt je bijvoorbeeld blindstaren op je prestaties en je niet bewust zijn van de spanning en stress die dit veroorzaakt. Of je niet bewust zijn van je gedachten en emoties en hoe deze je gedrag beïnvloeden.

Afgelopen maandag kreeg ik spontaan bezoek. Het was een fijn bezoek van een gemeentelid uit mijn thuisgemeente. Samen dronken we een kop thee. Ons gesprek ging diep, we spraken over burn-out gerelateerde klachten en we kwamen uiteindelijk bij het onderwerp ‘intergenerationeel trauma’. Om heel eerlijk te zijn was ik niet bekend met deze term. Aandachtig luisterde ik naar een verhaal over patronen in je leven en hoe je deze kunt doorbreken. Over liefde, moederschap en het verband daartussen. Over kijken, en wegkijken. Pascalle Bonnier heeft hier een documentaire over gemaakt. Het is een prachtig maar vooral kwetsbaar portret over het leven van Francine Oomen. Deze documentaire laat je kennismaken met ‘intergenerationeel trauma’.

Na het zien van de documentaire ben ik diep geraakt. Want al ben ik dan niet bekend met de term ‘intergenerationeel trauma’, ik ben al een hele tijd bezig met dit thema. Een persoonlijke zoektocht over ‘dat wat in generaties steeds maar weer wordt doorgegeven’. Dit komt voort uit het feit dat ik zelf uit een gebroken gezin kom en het mijne met de vader van mijn kinderen ook brak. Ik zag hetzelfde gebeuren bij andere familieleden. De gevolgen, de patronen, dingen die ik zag gebeuren in mijn gezin en dat van mijn familie, zette mij aan het denken. Ze lijken namelijk allemaal zo griezelig veel op elkaar.

Ik bid daar al heel lang voor. Voor openbaring, wijsheid, fijngevoeligheid. Door de jaren heen heb ik gemerkt dat je dingen duizenden keren kunt belijden en verbreken door middel van gebed, maar dan ben je er nog niet. Mijn grote vraag is dus: ‘Wat is hier nu toch precies aan de hand?’ En dan komt er meteen nog een grote vraag achteraan: ‘Hoe verbreek je de rode draad voor je nageslacht zodat zij hier niet meer over zullen struikelen?’

Handvatten die ik zelf zo nodig heb om verder te kunnen graven. Een zoektocht waarvan ik veel van zal gaan delen hier op PUURUITHETHART.

De vorige blog die ik schreef gaat over zaken in je hart. Ik heb meer blogs klaarstaan die daarop voortborduren. Deze blog is er eentje van. ‘Intergenerationeel trauma’ en ‘zaken van je hart’ hebben allemaal met elkaar te maken besefte ik ineens. Trauma zet zich namelijk vast in je hart. Op deze manier vorm je je eigen innerlijke overtuigingen. En het zijn precies die innerlijke overtuigingen die ervoor zorgen dat je er zelf ook naar gaat leven. Bewust of onbewust, dat maakt niet uit. Het gebeurt en dat is een feit.

Zou het zomaar kunnen zijn dat het juist die innerlijke overtuigingen zijn die je doorgeeft aan je kinderen?

Ons hart maakt in ieder geval deel uit van ieder gesprek wat je voert. Het heerst in je hele doen en laten en je dagelijks leven vloeit hieruit voort. Het beïnvloed je gedachten, emoties en gedrag.

Zaken van het hart, het ligt allemaal best ingewikkeld. Zo ingewikkeld dat we dit zelf allemaal niet kunnen begrijpen. We hebben daarom God, onze hemelse Vader hard nodig. Bij Hem mogen en kunnen we al onze hartzaken delen. We mogen God vragen om over ons hart te waken. Hem vragen om samen ons hart te onderzoeken. Hij staat met open armen te wachten en wil niets liever dan met ons het proces aangaan om ons hart gezond te maken als het ziek is. Hij wil niets liever dan samen met ons waken dat ons hart gezond blijft.

‘Intergenerationeel trauma’; eindelijk heeft dat wat mij al zolang bezighoudt, een naam. Kijken naar jezelf om een eerlijke manier. Het maakt mij kwetsbaar en geeft me het gevoel dat ik naakt ben. Kwetsbaarheid in zijn puurste vorm.

Dingen uit het verleden die zich vast hebben gezet in je hart. Waardoor je hart ineens geheimen heeft die je liever niet wilt delen als je heel eerlijk bent. Want wat zullen mensen niet van je denken? We herkennen vast allemaal wel situaties die je mee hebt gemaakt of hebt veroorzaakt waarin je “geheimen van het hart” uitsprak en het gevolgen bleek te hebben.

De voorspelling van Jezus dat “de geheimen van ons hart niet altijd geheim zullen blijven” is ook vandaag de dag nog steeds actueel. Geheimen van het hart komen altijd uit om daarna hun weg te vervolgen. Met alle gevolgen van dien. Binnen ons gezin, op ons werk of in onze vriendschappen. En dat is nou juist waar we het de volgende keer over gaan hebben.

Nieuwsgierig naar de film van Francine Oomen? Je kunt hem hier terugkijken.