Eigen tuintje

Alle hectiek van de maand december ligt inmiddels weer achter ons. Het nieuwe jaar is begonnen en de rust en routine zijn weer teruggekeerd. Vandaag stuit ik op een concept van een blog welke ik een paar jaar geleden schreef. Het betreft een blog uit 2018 om precies te zijn. Het gaat over innerlijke tuintjes. Terwijl ik met een glimlach op mijn gezicht verder lees, weet ik nog goed dat het onderwerp me flink bezig hield.

Afgelopen weekend ben ik druk in de weer geweest in de tuin. Eigenlijk werd ik aangestoken door de buren. Buurman Jos was druk met groentjes trekken en ik was van mening dat ik niet achter kon blijven. Aan de slag dus. En dat was ook wel nodig. Tussen de hortensia’s, de frambozen en citroenmelisse stond het onkruid best wel hoog. Ik verbaasde mijzelf erover hoe snel het onkruid toch gegroeid was. Toch best wel een dingetje, want het ziet er niet echt representatief uit als je een hoekhuis hebt.

Terwijl ik druk bezig ben met het verwijderen van al dat onkruid en zie hoe mooi het er meteen weer uitziet zonder die rotzooi vraag ik me in gedachten af of dit ook zo werkt met je “innerlijke tuin.” Zou je daar ook regelmatig je eigen “onkruid” moeten wieden omdat het hoog staat? Dat het gaat woekeren voordat je er erg in hebt? Terwijl ik onze groene kliko vul, peins ik hier nog even over door. Niet voor lang want zodra ik zweterig neerplof met een koud glas limonade ben ik het ook weer vergeten.

En dan moet ik er ineens toch weer aan denken wanneer ik deze blog schrijf. Het tuintje laat me niet los. Hoe zit dat precies met het “onkruid” in je leven? Je gedachten, je innerlijke wereld, je overtuigingen?  Welke gedachten zijn goed en welke niet? Welk “onkruid” zou je dan moeten wieden en welke plantjes mag je in je innerlijke tuin laten staan?

Feit is dat mooie bloemen verstikken als je onkruid er niet tussenuit haalt. Best een interessante gedachte. Maar hoe ga je hier dan mee om? En de belangrijkste vraag: hoe ziet je innerlijke tuin eruit? Welke bloemen mogen groeien en bloeien in je tuin? Welke struiken en bomen? Zien ze er gezond uit of is dat op dit moment niet het geval?

En wat met het onkruid? In mijn ideale wereld is er geen onkruid en dus is mijn innerlijke tuintje onkruidvrij. Geen gedoe, geen boze mensen, geen haat…geen gebroken wereld. Maar hoe reëel is het om dit te denken?

Leven in de gebrokenheid van deze wereld valt niet mee. Dat is een feit. En toch mag je blijven beseffen dat God een belofte heeft gedaan. God geeft hoop door Zijn Heilsplan! Je geloof in Jezus, Hij is gestorven aan het kruis voor alle zonden en dus ook voor die van jou. Hij is ook weer opgestaan! Het was Jezus zelf die zei: Ik ben de weg, de waarheid en het leven (Joh. 6:14). Eens komt Hij terug en iedereen zal Hem dan kunnen zien.

Het verschil tussen goed en kwaad is vaak overduidelijk te zien. Maar soms zie je het ook niet, is het niet duidelijk. Net als met onkruid dat tussen de planten groeit en gaat woekeren zodra het de kans krijgt, zo is het ook met gedachten die ons niet opbouwen maar afbreken. Deze gedachten zijn er nou eenmaal en we hebben ze allemaal. Het mag er ook zijn, alleen niet te lang. Laat het niet woekeren want dan zal het juist het goede verstikken. Trek daarom het onkruid er regelmatig uit, en dan niet alleen het blad aan de bovenkant. Trek het eruit met wortel en al en gooi het daarna weg. Zoals 1 Thessalonicenzen 5:21 zegt: U moet alles wat gezegd en gedaan wordt, op zijn echtheid beproeven en alles wat goed is, vasthouden.